تجمع زیستی برخی از عناصر فلزی در پوست و بافت خوراکی میگوی ببری سبز صید شده از آب‌های سواحل خلیج‌فارس

زمینه: امروزه پیامدهای دریافت یون‌های فلزی و به‌ویژه فلزات سنگین بر سلامت انسان و محیط زیست و همچنین مخاطرات ناشی از مصرف فراورده‌های دریایی که این قبیل یون‌ها را به‌صورت تجمع یافته در خود دارند، بسیار مورد توجه است. هدف از این مطالعه کاربردی- تحقیقی تعیین غلظت برخی از عناصر فلزی (شامل نیکل، آهن، وانادیم، کبالت، کروم، نقره، کادمیم، لیتیم و باریم) در میگوی ببری سبز صید شده از آب‌های خلیج‌فارس بوده است. مواد و روش‌ها: در این پژوهش 21 نمونه میگوی ببری سبز از 7 منطقه صیادی در بندر بوشهر، بندر ماهشهر و بندرعباس جمع‌آوری و بلافاصله در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل گردید. پس از آماده‌سازی نمونه‌ها مطابق روش مرجع AOAC، جهت تعیین غلظت یون‌های فلزی از روش طیف بینی نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج حاصل از این بررسی نشان می‌دهد به جز در مورد وانادیم، میانگین غلظت تمامی عناصر در عضله میگو بیش از پوست آن‌ها بود. همچنین در میانگین غلظت کبالت و لیتیم موجود در پوست و عضله میگو اختلاف معنی‌داری وجودداشت (05/0>P). میانگین غلظت کلیه عناصر اندازه‌گیری شده هم در عضله و هم در پوست میگو در بندر بوشهر در مقایسه با دو بندر دیگر بیشتر بودکه نمایانگر آلودگی بالقوه بیشتر این بندر به فلزات مذکور می‌باشد. نتیجه‌گیری: مقایسه میانگین غلظت یون‌های فلزی در عضله میگو با مقادیر خطوط راهنمای تعیین شده از سوی سازمان بهداشت جهانی نشان می‌دهد که غلظت تمامی عناصر مورد بررسی کمتر از حد مجاز بوده و برای سلامت مصرف کننده مخاطره‌ای ندارد.